Αρχείο Γαβρή Άγγελου (2007) συνέντευξη ACTIVE MEMBER..

Περιήγηση στην Ελλάδα με «no sponsors» και low bap

24-04-2007

Στείλε αυτό το άρθρο   

«Ονειρολόγια Μοτοσικλέτας»

Το 1995 οι Active Member τράβηξαν το ενδιαφέρον των δισκογραφικών εταιρειών και υπογράφοντας συμβόλαιο με τη Warner έγιναν το πρώτο ελληνικό hip-hop συγκρότημα που υπέγραφε συμβόλαιο με πολυεθνική δισκογραφική εταιρεία. Μέσα σε λίγους μήνες κυκλοφόρησε η δισκογραφική δουλειά των Active Member «Το μεγάλο κόλπο», που τους έκανε ευρύτερα γνωστούς. Έκτοτε ο B.D. Foxmoor – κατά κόσμον Μιχάλης Μυτακίδης - αποφάσισε να βαφτίσει το hip-hop που εκπροσωπούσε κάπως αλλιώς, προκειμένου να το διαφοροποιήσει από το hip hop που κυκλοφορούσε στις Η.Π.Α. Το ονόμασε, λοιπόν, low bap, προσδιορίζοντας ότι σημαίνει την άμεση σχέση που έχει ο λόγος με τη ζωή. Έκτοτε αντιπαλότητες, διαφορετικές ιδεολογίες και το ιδιαίτερο στίγμα του B.D. Foxmoor τον άφησαν μόνο, με τους συνεργάτες του να αποχωρούν από το συγκρότημα. 
Ξεκινώντας στον «Rock Fm» και έπειτα στον ραδιοφωνικό σταθμό «Εν Λευκώ» ο B.D. Foxmoor των Active Member εγκαινίασε την εκπομπή «Ονειρολόγιο». Εμπνευσμένη από την περιήγηση του Τσε Γκεβάρα στη Λατινική Αμερική, από το αντίστοιχο βιβλίο και τη μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη, ο B.D. Foxmoor με τη μηχανή του γυρίζει τώρα όλη την Ελλάδα σταματώντας σε όσα περισσότερα μέρη υπάρχει κόσμος που ακούει low bap, μια κίνηση με το γενικό τίτλο «Ονειρολόγια Μοτοσικλέτας». Η πρόσκληση σε όσους θέλουν να συναντήσουν τον B.D. Foxmoor είναι ανοιχτή σε όλους κι ο ίδιος επισκέπτεται σχολεία, πανεπιστήμια, χωριά και νησιά κι όπου οι δρόμοι κι οι φωνές τον βγάλουν… Έτσι πέρασε κι από την Κομοτηνή μας. Τον βρήκαν στο «Barock» ο Γιάννης Ναζίρης κι ο Άγγελος Γαβρής, παραγωγοί του «Ράδιο Παρατηρητής», σε εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν το «cafι Barock» και το «Ράδιο Παρατηρητής 94FM». 
Ας ακούσουμε τι τους εξομολογήθηκε ο B.D. Foxmoor λίγο πριν λάβει θέση στα decks του «cafι Barock» ως dj… 

Πότε ξεκίνησαν και πόσο θα κρατήσουν τα «Ονειρολόγια Μοτοσικλέτας»; 
Αφήσαμε ανοιχτή την πρόσκληση να με καλέσει κάποιος να περάσω από το μέρος του. Έτσι έχουν βγει απίθανα μέρη εκτός προγραμματισμού! Όλη η ιστορία ξεκίνησε στις 26 Φλεβάρη και θα κρατήσει ως τις 10 Μαΐου. Κάθε βραδάκι ό,τι συναντάω κάθομαι και το γράφω σαν ημερολόγιο και, μαζί με τις φωτογραφίες της ημέρας, θα το κάνω ένα άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει αργότερα. Μέχρι τώρα έχω συναντήσει πολύ απίθανα πράγματα, κάποια απ’ αυτά είναι συγκινητικά, κάποια είναι ευτράπελα. Αυτό που εμένα με έχει κάνει να γουστάρω, όσο συνεχίζεται το παιχνίδι, είναι τα απρόβλεπτα πράγματα, σε μέρη που δεν περίμενα να ασχολούνται μ’ αυτό είδος μουσικής. Υπήρχαν μεγάλες εκπλήξεις… έτσι έφτασα μέχρι τα μέρη σας. 

Τι είναι το «no sponsors»; 
Είναι κάτι που σε μας, τους Active Member και ειδικά στα low bap σχήματα, υπήρχε από πριν, το να μην έχουμε δηλαδή χορηγούς σαν καλλιτέχνες - και το τονίζω αυτό το «σαν καλλιτέχνες», γιατί το να έχουν οι επιχειρηματίες τα μαγαζιά χορηγό εμάς δε μας ενδιαφέρει. Δεν είναι υποχρεωμένοι οι καλλιτέχνες να συμμετέχουν σ’ αυτές τις ιστορίες. Κάνω μια προσπάθεια εδώ και ένα χρόνο να οργανώσω αυτήν την ιστορία, αλλά αρκετά χρόνια πριν ετοιμάζω μια μελέτη και συγκεντρώνω στοιχεία για το πώς η μουσική βιομηχανία μαζί με τη διαφήμιση και τους οικονομολόγους μπερδεύουν το παιχνίδι της αγοράς άσχημα. Έχω καταλήξει στο ότι οι διαφημιστές έχουν χάσει τη μπάλα τελείως, δεν ξέρουν να διαφημίσουν καν τα προϊόντα τους, δεν υπάρχουν τα target groups που «χτυπάγανε» παλιά. Για παράδειγμα, παλιά έβγαινε ένα cd rock, ήξερες ότι υπάρχει κοινό rock, που θα πάει να το πάρει, μπορούσες να «χτυπήσεις» σε συγκεκριμένα πράγματα, συγκεκριμένα κανάλια, live χώρους, ήξερες πού θα κινηθείς αν ήσουν διαφημιστής. Τώρα όλα αυτά έχουν μεταλλαχτεί κι επειδή πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους οι διαφημιστές, φτιάχνουν πλαστές ομάδες ανθρώπων για να μπορέσουν να πουλήσουν την ιστορία. Παύει να είναι αγορά και γίνεται ένα απίστευτο μονοπώλιο, που μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα σε οποιονδήποτε ξεκινάει οτιδήποτε στη ζωή του. 

Θεωρείς ότι η Ελλάδα είναι μουσική βιομηχανία; 
Η Ελλάδα είναι μουσική βιοτεχνία και όχι μουσική βιομηχανία, αλλά το λέμε έτσι γιατί έτσι συνηθίζεται. Τώρα πια οι καλλιτέχνες δεν υπογράφουν με δισκογραφικές εταιρίες, αλλά με διαφημιστικές εταιρίες που έχουν αγοράσει τις δισκογραφικές εταιρίες. Αυτό δεν γίνεται πλέον μέσω της εταιρίας, αλλά είναι απευθείας συναλλαγή του καλλιτέχνη με τη διαφημιστική εταιρία, για παράδειγμα η Vodafone αγοράζει τον τάδε. 

Διεκδικείτε κάτι συγκεκριμένο μέσω του «no sponsors»; 
Αυτό που διεκδικούμε εμείς μέσα σ’ αυτό το συνονθύλευμα είναι να έχουν κάποιοι άνθρωποι εναλλακτική, να μπορούν να κάνουν τα πράγματα με τον δικό τους τρόπο. Μέσα από την έρευνα που κάνω όλα αυτά τα χρόνια – μια κι ετοιμάζω ένα βιβλίο γι’ αυτό - έχω παρακολουθήσει καλλιτέχνες στο εξωτερικό που είχαν χορηγούς και καταστράφηκαν ολοσχερώς. Επειδή δεν με ενδιαφέρει τι κάνουν οι διαφημιστικές, προσπαθώ να συνεννοηθώ με τους καλλιτέχνες. Εδώ είναι νωρίς ακόμα και δεν μας έχουν κυριέψει τελείως, σκέφτομαι μήπως καταφέρουμε και σώσουμε τίποτα από αυτήν την ιστορία. Μπορεί βέβαια να εκπροσωπούμε τη λάθος πλευρά, αλλά κάνουμε αυτό που γουστάρουμε. Αυτό προτείνουμε εμείς. 

Έχεις βρει στήριξη από άλλους καλλιτέχνες σ’ αυτό που κάνεις; 
«Φρίκαρα» τελείως από τους πρώτους καλλιτέχνες με τους οποίους ήρθα σε επαφή. Τα πράγματα που άκουσα από αυτούς δεν περίμενα ότι θα τα ακούσω ποτέ! Το μόνο που τους ζήτησα είναι να βγουν και να πουν όλα αυτά που είπαν σε μένα στον κόσμο τους ή μέσα από τα τραγούδια τους ή μέσα από συνεντεύξεις… Αλλιώς είναι υποκριτές! Φυσικά, δεν πιστεύω ότι θα το κάνει κανείς! Το μόνο που τους υποσχέθηκα είναι ότι θα τους αφήσω λίγο καιρό, θα το κάνω εγώ και ας θεωρηθώ από γραφικός μέχρι κακός. Θα μου πεις τώρα, γιατί το κάνεις αυτό; Γιατί με νοιάζει ακόμα και γι’ αυτούς. Πολύς κόσμος που ακούει εμάς, ακούει και αυτούς, αφήνει την ψυχή του πάνω τους. Αν είσαι μόνος σου, αν είσαι βασιλιάς στους μονόφθαλμους, δεν σημαίνει τίποτα. Το παν είναι να υπάρχει συνοχή μέσα στα πράγματα. Ο κόσμος έχει καταφέρει μέσα στο μυαλό του να χωρέσει και τον Μάλαμα και τους Active Member και τον Αγγελάκα, μόνο που πρέπει να το πιστέψουν και οι τρεις ότι μπορεί να χωρέσουν σ’ ένα κεφάλι και σε μια ψυχή και να κινηθούν ανάλογα. Δεν μπορεί ο καθένας να κάνει τα δικά του. Ο μόνος άνθρωπος που μπόρεσα να συνεννοηθώ είναι από το μέρος σας, είναι ο Θανάσης ο Γκαϊφύλιας και μπράβο του. Το παράδοξο είναι ότι, όποιος καλλιτέχνης από το εξωτερικό ενημερώθηκε ότι στην Ελλάδα έχει ξεκινήσει αυτό το «no sponsors», όπως ο Zach Delarosa, o Biafra από τους Kennedy’s, ο Manu Chaou, όλοι οι άνθρωποι που ήρθαμε σε επαφή, έστειλαν επιστολές. Άλλοι μας έδιναν συγχαρητήρια, άλλοι συμβουλές και άλλοι μας ζητούσαν επεξηγήσεις. Τα παιδιά απαντήσανε και δεν είπε κανείς καμιά ανοησία σαν αυτή που ακούσαμε από τους ντόπιους. Εμείς αποφασίσαμε να εκτεθούμε στο επόμενο τεύχος του περιοδικού «Δίφωνο» που κυκλοφορεί στις 20 Απριλίου. Ενώ δεν το συνηθίζουμε, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα «χτύπημα». 

Πιστεύεις ότι το κοινό πρέπει να έχει απαιτήσεις από τους καλλιτέχνες; 
Αν υπήρχε rock και hip-hop reality στην Ελλάδα, θα είχαμε μεγαλύτερες ξεφτίλες από ό,τι έχουν αυτοί. Θα τρέχανε πάρα πολλοί πιτσιρικάδες να βρουν την τύχη τους μέσα από αυτή την ιστορία. Ο κόσμος όμως πρέπει να απαιτεί από τον καλλιτέχνη που αγοράζει τα cd να μην ξεφτιλίζεται. Πώς θα το κάνει αυτό; Πρέπει να βρει μόνος του τον τρόπο. Εμείς είμαστε ένα ζωντανό παράδειγμα. Πάθαμε τίποτα από αυτή την ιστορία; Περνάμε μια χαρά, είμαστε από τα πιο ακριβοπληρωμένα group. Όλοι αυτοί που πριν δεν είχαν καν μαντίλι να κλάψουν… 

Το «no sponsors» μπορεί να χαρακτηριστεί καμπάνια; 
Όχι να χαρακτηριστεί, είναι καμπάνια! 

Μέσω του «no sponsors» υπάρχει περίπτωση να βγει κάποιο σύνθημα όπως «η χορηγία σκοτώνει τη μουσική»; 
Όχι, αυτά είναι για να κάνεις πλάκα. Ο εχθρός - αν μπορεί να ονομαστεί εχθρός αυτή η κατάσταση - είναι τεράστιος και ανίκητος, όπως η βλακεία. Γιατί να παλεύουμε ουτοπικά; Να πεις ότι θα καταργήσεις τις πολυεθνικές; Αυτές θα βρουν ένα τρόπο να ελιχθούν, γι’ αυτό είναι φτιαγμένες. Εμείς απαιτούμε να διαιωνίζεται και η εναλλακτική, δεν μπορεί όλα να είναι σαν τα μούτρα τους. Να βρούμε μια άκρη να συνεννοηθούμε είναι το παν κι εδώ δεν παίζει ρόλο ούτε τι μουσική ακούς ούτε πόσων ετών είσαι ούτε σε ποια κοινωνική τάξη ανήκεις. Πρέπει να συνεννοηθούμε όλοι απέναντι σ’ αυτή την ιστορία.

Το «no sponsors» απευθύνεται και σε άλλα μουσικά είδη; 
Ναι, φυσικά. Βίωσα με έκπληξη μια εμπειρία σ’ ένα μέρος από όσα βρέθηκα μέχρι τώρα. Με είχαν καλέσει στα Γρεβενά κάποια παιδιά που εγώ δεν γνώριζα. Γνώριζα μόνο ότι υπάρχει ένας πυρήνας είκοσι με τριάντα ανθρώπων. Πηγαίνοντας λοιπόν σ’ εκείνο το μέρος συνάντησα εκατό περίπου ροκάδες και ξαφνιάστηκα λίγο. Μπαίνοντας στο μαγαζί με κάποιους δικούς μας βλέπουμε στους τοίχους δύο μπλούζες «no sponsors» που τις είχαν κάνει κάδρο τα παιδιά και διάφορους στίχους δικούς μας μαζί μ’ αυτά που ακούν αυτοί. Μας δώσανε χώρο από τα πράγματά τους και θεωρώ απίστευτη μια τέτοια κίνηση. 

Έχουν καταλάβει όλοι το μήνυμα του «no sponsors»; 
Οι μόνοι που κατάλαβαν είναι οι «F Band» κι ένα ισπανικό group που γυρνά όλο τον κόσμο, οι «Lakinky beat» που είναι scan punk. Στην Ισπανία μάλιστα ονόμασε την περιοδεία του «no sponsors tour 2007». Αυτοί κατάλαβαν την ουσία, ενώ στην Ελλάδα όχι. Είμαστε παράξενη χώρα… 

Tο low bap είναι τελικά αίρεση; 
Όταν η hip-hop από το δρόμο εξαπλώθηκε στις παρέες των πιτσιρικάδων, επενέβη η μουσική βιομηχανία και πάντρεψε break dance και rap μουσική, ρούχα και λίγο χορό, για να χαθεί η απλότητα του κώδικα, ώστε να μπορεί να πουληθεί η όλη ιστορία. Το 1986 αποφάσισαν ότι μέχρι εδώ ήταν. Πλέον hip-hop ήταν να κάνεις φασαρία και αυτά που λες να είναι επικίνδυνα. Μετά το πράγμα άρχιζε να εξασθενίζει και στις αρχές της δεκαετίας του ’90 να παρακμάζει, όταν ξαφνικά ξανάρχισε να γίνεται και πάλι life style. 
Τότε λοιπόν ένιωσα ότι έπρεπε να διαχωρίσουμε τη θέση μας και όχι να μπούμε όλοι στο ίδιο καζάνι. Σημασία έχει, όταν επικαλείσαι το hip-hop, να ξέρεις τον κώδικα τον αρχικό. Hip-hop είναι να αποδίδεις μουσική με τη φιλοσοφία ενός dj. Και τώρα μου προσάπτουν οι πιτσιρικάδες, οι νέο hip-hopers, ότι είμαι αιρετικός. Μα εγώ ήμουν εκεί όταν γεννήθηκε, πώς μπορεί να είμαι αιρετικός; Στο hip-hop η μουσική είναι πάνω απ’ όλα τρόπος να συνεννοηθείς. Και κάτι άλλο: όποιος γράφει τραγούδια hip-hop πρέπει να γράφει παραγωγή και όχι σύνθεση. Όταν ερμηνεύεις κάτι και γράφεις ερμηνεία είναι μέρος αυτού του κώδικα. 

Όταν δημιούργησες τους «Active Member» περίμενες να έχεις τέτοια απήχηση; 
Δεν φανταζόμουν ότι μπορούσε να εξαπλωθεί τόσο πολύ το πράγμα ή ότι θα προκύψουν παράλληλες δραστηριότητες… 

Κάποιο βιβλιοπωλείο που να έχει βιβλία για τη hip-hop υπάρχει; 
Όχι, είχαμε εμείς ένα που είχε και βιβλία για το hip-hop και άλλα που μας ενδιέφεραν, αλλά έκλεισε προς το παρόν. Τώρα μαθαίνω ότι ένας φίλος θα το ανοίξει ξανά, μάλλον στο Πέραμα στην Αθήνα. 

Πώς προέκυψαν συνεργασίες με καλλιτέχνες που δεν ανήκουν στο χώρο του low bap; 
Έχουμε κάνει συνεργασίες με τον Μάλαμα, με τον Θηβαίο, τον Πανούση, με το Μπάμπη Παπαδόπουλο από τις Τρύπες. Ως εκεί καλά ήταν. Πρόκειται για πολιτιστικές ανταλλαγές στην ουσία, που ελπίζεις να οδηγήσουν κάπου. Ωστόσο κάποια πράγματα δεν οδηγούν πουθενά κι απογοητεύεσαι, το μετανιώνεις, αλλά έτσι είναι η ζωή… 

Εκπέμπεις από κάποια συχνότητα αυτήν την εποχή στο ραδιόφωνο;; 
Όχι. Πριν ενάμισι χρόνο ήμουν στο Sky αλλά τώρα δεν επιθυμώ πλέον κάτι τέτοιο. 

Ευχαριστούμε πολύ. 
Κι εγώ σας ευχαριστώ. 


Άγγελος Γαβρής