« Οι Ήρωες του ’21 και του ’12»

« Οι Ήρωες του ’21 και του ’12»

    Πέρασε και η 25η Μαρτίου.. ΄΄Τιμήθηκαν΄΄ κατά τις παραδόσεις οι ήρωες του ’21, με την περήφανη νεολαία να παρελαύνει υπό το άγρυπνο βλέμμα των χιλιάδων αστυνομικών και λοιπών δυνάμεων ασφαλείας.

    Μια παρέλαση που συνήθως γίνεται για τους πολλούς που όμως δυστυχώς είχαν το ΄΄προνόμιο΄΄ να την ΄΄απολαύσουν΄΄ λίγοι .Εξάλλου τα τελευταία 30 χρόνια προνόμια μόνο λίγοι είχαν.
    Υπήρξαν χειρονομίες, οι γνωστές σε όλους μας, μούντζες, πανό με συνθήματα, μικροεπεισόδια, συλλήψεις πολιτών και πολλή αλλά πολλή αστυνομία.
   Μερικοί χαρακτήρισαν ανόητα και ΄΄καμένους πολίτες του μέλλοντος΄΄  τα παιδιά που χειρονόμησαν, ακραίες δυνάμεις τους πολίτες που προσπάθησαν να δείξουν την δυσαρέσκεια τους και αναρχικούς και επικίνδυνους για την πατρίδα εκείνους που τελικά συνελήφθησαν.
     Γεννώνται όμως, βάσει των παραπάνω χαρακτηρισμών, κάποια ερωτήματα..
Καμένοι θεωρούνται οι πολίτες του αύριο, της αντίδρασης, της διεκδίκησης μιας καλύτερης ζωής γεμάτης με αξίες, αρχές, ιδέες δικές τους και όχι επιβεβλημένες ή είναι τέτοιοι οι ΄΄ πολίτες του χθες ΄΄; Πολίτες που φοβούνται, που παραιτούνται απ΄τη ζωή γιατί όχι και βολεύονται σ’αυτή με διαφόρους τρόπους  , που αναθεματίζουν το καινούριο, το διαφορετικό, το εναλλακτικό, το ελπιδοφόρο, το τίμιο ή που απλά δεν έχουν να πουν και να προσφέρουν τίποτα, γιατί πλέον ανήκουν στο χθες; Στο χθες της ανομίας, της κερδοσκοπίας, της τελευταίας ευκαιρίας;
     Αλήθεια ακραίες δυνάμεις αποτελούν οι δυσαρεστημένοι, οι ΄΄βιοπαλαιστές΄΄ κάθε κοινωνικής και επαγγελματικής τάξης, οι άνεργοι, οι φτωχοί, το τιμημένο άλλοτε γήρας ή εκείνοι που βιαιοπραγούν καθημερινά σε βάρος όλων των Ελλήνων πολιτών, που επιβάλλουν και επιβάλλονται ανάλγητα, που μιλούν για σωτηρία και μόνο αυτή δεν επιθυμούν;

     Αναρχικοί και επικίνδυνοι, λέξεις συχνά επαναλαμβανόμενες τελευταία, είναι όσοι προσπάθησαν να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό για να ζητήσουν τον λόγο απ΄τους ΄΄εκπροσώπους του κράτους΄΄ τον λόγο ανατροπής της ζωής τους και καταπάτησης των ονείρων τους ή αυτοί που επικίνδυνα αναθαρρούν ολοένα και περισσότερο να πράξουν τα χειρότερα επικαλούμενοι λέξεις όπως, Πατρίδα, Εθνικό Συμφέρον, Λαός, Ελλάδα, που ξεστομίζουν βαρύγδουπα λόγια μήπως το πιστέψουν και οι ίδιοι και φανεί ότι τα νιώθουν;

    Και όμως είναι όλοι οι αυτοί και συγχρόνως τόσο λίγοι. Λίγοι για όσα κάνουν, για όσα τους ζητήθηκε να κάνουν και ΄΄πολλοί ΄΄ στην συνείδηση και στο μυαλό εκείνων που τους δίνουν ανάστημα και διαστάσεις πρωταγωνιστών, κακών βέβαια, αλλά με πρώτο και ρυθμιστικό ρόλο στη ζωή τους.
     Στο σήμερα δεν έχουν θέση οι φρουρούμενες παρελάσεις, οι επίδοξοι πολιτικοί της καταστροφολογίας, της καταστροφής και της αποτυχίας. Αναγκαία καθίσταται η εμφάνιση νέων πολιτικών που θα οραματιστούν ένα καλύτερο μέλλον για όλους, για τους πολλούς, όπου οι πολίτες θα δουλεύουν για να ζουν και όχι να ζουν για να δουλεύουν.


                                                                  Αφροδίτη Φτίκα