Ο παραλογισμός της εξουσίας
Οι σύγχρονες κυβερνήσεις που προσπαθούν να ελέγχουν τόσες πλευρές της ζωής ,ταπεινώνονται συνεχώς βλέποντας τους νόμους ν’ αποτυγχάνουν τους στόχους τους, να διαστρεβλώνονται και να παραμορφώνονται ανίκανοι ν’ αντισταθούν στις παγκόσμιες οικονομικές τάσεις και εξαρτήσεις. Στο μέτρο της ταπείνωσης «φωνάζουν» τις εικόνες πλάνης ή ονείρου για να «εξαφανιστούν» περισσότερο μαζί τους.
Μοιάζουν με φορείς παραλόγου που δεν απαντούν σε άλλη πραγματικότητα παρά σ’ αυτήν που έφτιαξαν για τα μέτρα τους.
Προκειμένου όμως να τύχουν εκτίμησης και παρά τη φανερή τους πτώση ,απαιτούν να τραβούν την προσοχή ή το βλέμμα των άλλων. Το βλέμμα ,βέβαια , προς τους φορείς του παραλόγου κλείνει έναν κίνδυνο και κάποια μορφή αμοιβαιότητας.
«Καθένας μπορεί να διαβάζει στην όψη αυτή ,καθώς μέσα σ’ έναν καθρέφτη, τον κίνδυνο της δικιάς του πτώσης.»
Σ’ αυτό το φόβο περιπλέκεται και ο συμβιβασμός του ανθρώπου. Και καθώς ο άνθρωπος στην πορεία της ζωής του γνωρίζει πολλές «ενηλικιώσεις» που μαρτυρούν το αδιέξοδο στην δίδυμη εκφορά λογικού-παραλόγου , δίκαια πιστεύει ότι αχρηστεύεται ό,τι δεν προλαβαίνει να σώσει. Από την άλλη, οι πολιτικοί θα ήθελαν τον άνθρωπο σαν τον ήρωα στη « Μεταμόρφωση» του Κάφκα. Ο ήρωας καθώς είναι μεταμορφωμένος σε έντομο σκέφτεται τον εργοδότη του και στενοχωριέται που θα έχει δυσαρεστηθεί από την απουσία του.
Όμως όταν κανείς θυσιάζεται μόνος του παύει να είναι εύκολος στους άλλους. Μήπως εκεί αποβλέπει η σημερινή πολιτική; Να συρρικνώσουμε τις ανάγκες μας, να μεταμορφωθούμε, να παραιτηθούμε για να είμαστε εύκολοι στις μεθόδους της;
Γνωρίζουμε την ιστορία του τρελού που ψάρευε σε μια μπανιέρα. Ένας ψυχίατρος , με δικές του μεθόδους τον ρώτησε –«αν τσιμπάει τίποτα» και δέχτηκε την αυστηρή απάντηση. «Όχι, ανόητε, αφού ψαρεύω σε μια μπανιέρα».
Έτσι είναι. Αν ο λαός μοιάζει να ψαρεύει σε μια μπανιέρα ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Γνωρίζει τα όρια της τρέλας του. Οι πολιτικοί δεν γνωρίζουν ούτε αυτό.
- Βλάχου Χρύσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου