H νουβέλα της γιαγιάς.....

Δεν θα σας μιλήσω σήμερα πολιτικά.. θα σας πώ μια ιστορία.
. . . . 
Στο χωριό είναι ωραία την άνοιξη, τα κεραμικά στις αυλές φωτίζονται απο το πρώτο φώς του ήλιου και εκεί που συναντώνται τα βλέμματα, στην πλατεία δηλαδή, είναι γεμάτο απο μικρούς πλάτανους και μια γέρικη μουριά.
Αυτή η μουριά ξέρει πολλά..
Τόσα πολλά που κάθε φύλλο της έχει και ένα γεγονός να διηγηθεί σε όσους θέλουν να μάθουν.
Απλά, δεν την προσέχουν, πολλές φορές αγνοούν και το είδος του δέντρου που τους προσφέρει μια δροσερή σκια το καλοκαίρι, μια σκεπή προστασίας τον χειμώνα.. και έτσι τους εκδικείται που την αγνοούν... ρίχνει βλέπετε τα μούρα της κάτω και λερώνει τον χώρο που κάθονται οι πρεσβύτεροι του χωριού και ένα φύλλο πέφτει για να πέσει στα χέρια ενός παιδιού που ξέρει να ακούει ιστορίες απο το θροισμα των φύλλων.....
το φύλλο αυτό , ήμουν τυχερός, έπεσε στα χέρια μου... και άκουσα...
την ιστορία μιας γιαγιάς, που έκανε την προσωπική της επανάσταση σήμερα, πριν απο ένα μήνα περίπου.. η ηλικία της? Ετών 80!
Η ιστορία της? .. Γεμάτη καταπίεση, ένα εγώ ανύπαρκτο που σε στιγμές οργής ξεπεταγόταν σε μορφή ενοχλητικού ψίθυρου την ώρα που τα πιάτα πλένονταν στο χέρι...
Έχει και τα αστεία της η υπόθεση..  Για αυτόν που είναι παρατηρητής μιας παράξενης καθημερινότητας , βλέπετε έχει μεγαλώσει τώρα και δεν βλέπει καλά.. και ο παππούς - παντογνώστης (αγαπημένη φιγούρα) έβγαλε πόρισμα οτι έχει πρεσβυωπία και οτι υπάρχουν ήδη γυαλία στο σπίτι -δεν χρειάζεται να πάρουμε άλλα.. άκουσες? αυτό που σου λέω γω είναι σωστό, οι γιατροί να πάρουν λεφτά θέλουν δεν τους ξέρεις?? - έλα μου όμως που η γιαγιά είχε καταρράκτη!!! Τι να κάνει όμως? Η εντολή απο τον αφέντη του σπιτιού δεν σηκώνει αμφισβήτηση!
Μια άλλη φορά δεν είχε ύπνο ο παππούς και παρ'όλη την ολοήμερη εργασία σε χωράφι, σπίτι, κοτέτσι, βεράντα και ψώνια στην πλατειούλα , η γιαγιά δεν έπρεπε να κοιμηθεί , ήταν πρέπον να κρατήσει παρέα στον παππού..
Και πολλά άλλα έιχε να μου διηγηθεί το φύλλο απο την μουριά αλλα εγώ στέκομαι στην ουσία του, στην επανάσταση -ξαφνικά- και την αιτία της.
Λένε οτι η τρίτη ηλικία, παίρνει διπλή δύναμη στην βούληση απο τα εγγόνια.. μάλλον πρέπει να είναι αλήθεια.. αν κρίνω απο την συνέχεια της ιστορίας...
Είναι εκλογές, και έτσι η γιαγιά- συνομωτικά- πλησιάζει την μικρή εγγονούλα της, την Άννα και της λέει ψυθιριστά: " Αννούλα, άνοιξε το μωρ τούτο δώ!
                       - Τί είναι αυτό γιαγιά? , ρωτάει η Αννούλα.
                       -  Ο παππούς σου μου το δωκε και σώπα μην φωνάζεις και μας ακούσει, είναι ο φάκελος που μου δίνει 60 χρόνια τώρα για να το ρίξω , την ψήφο μου..
                      -  ωραία, το άνοιξα γιαγιά τι θα κάνουμε τώρα?
                      - για να το ειδώ..  Το ΄ξερα! Λοιπόν Αννούλα, επειδή δεν βλέπω και πολύ καλά έλα μέσα στο σεντόνι εκεί που ψηφίζουμε και δώκε μου να ψηφίσω αυτό που θα σου πω!
                    - Ω! ωραία ωραία γιαγιά, να σου πω τι θα ψηφίσω και γω?
                    - Να μου πεις Αννούλα! ......


Και έτσι που λέτε το θροισμα του φύλλου σταμάτησε, και ένα δάκρυ ανέβηκε στα μάτια μου, το διωξα όμως, το δάκρυ ήταν απο συγκίνηση , για μια επανάσταση που άργησε, πολύ.
Ήρθε όμως, και ριζώνει σιγά-σιγά, στο σπίτι μας, στις πλατείες των χωριών, στους γείτονες στους νέους και το καλύτερο? . . στους μεγάλους ανθρώπους που ανακάλυψαν την δύναμη που έχουμε στα χέρια μας απο τα αρχαία χρόνια.. την δύναμη του εκλέγειν....
Σύντομα θα αλλάξουν πολλά...
Και η μουριά σώπασε.. μέχρι το επόμενο φύλλο που θα πέσει στα χέρια κάποιου που διαβάζει ιστορίες....

ΓΑΒΡΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ.